Eindelijk een korte update.....

Het is inmiddels alweer enige tijd geleden dat ik wat geschreven heb. Ik ben een aantal weken heel erg moe geweest. Ik sliep weinig, een paar uur per nacht, en was overdag gewoon erg moe. In die periode heb ik het niet kunnen opbrengen om na of voor werktijd een stukje te schrijven. De laatste paar weken heb ik toch weer beter geslapen en is de vermoeidheid wel weg. Wat is in dit geval de oorzaak van het tekort aan nachtrust? Zoals in veel gevallen is ook dit het resultaat van wat spanning. Het nog steeds niet hebben van een serieuze baan houdt mij wakker, en het feit dat het hele visum gebeuren nog niet rond is helpt ook niet mee. Langzaam begin ik zelfs aan een senario te denken dat mijn OAS nooit goed gekeurd gaat worden. Dan moet er dus een plan B op tafel komen mbt hoe nu verder. Veel opties hebben we niet. Het zal er met name over gaan of Katie direct mee naar Nederland gaat of dat ze eerst haar school in Amerika afmaakt. Maar goed zolang we nog geen besluit van USCIS hebben ben ik niet bezig met een plan B. Maar goed tot zover de reden van de radiostilte.

In de periode van radiostilte is er op banen gebied het een en ander gebeurd. Ik heb inmiddels een derde interview achter de rug met als resultaat een eerste afwijzing. Ik had een interview met HAHN automotion. Een van oorsprong Duitse onderneming. Zij hebben een productie faciliteit ten westen van Cincinnati. Ik zal hier nog een wat uitgebreider verslag van schrijven. Wanneer, daar die ik maar geen toezeggingen meer over. Ik zelf hou er namelijk ook niet van als mensen hun afspraken niet nakomen. 

Hitachi heeft mij vorige week laten weten dat men nog geen besluit genomen heeft. Ik vond dat nogal grappig trouwens omdat ik gisteren op hun LinkedIn pagina zag dat er in iedergeval een persoon aangenomen was. Wel liet men mij weten dat ze mijn CV naar hun productie faciliteit in Georgetown hadden gestuurd want men zocht daar nog naar een Purchaser. Ja was moet ik er van denken? Zoals ik in mijn verslag schreef belofte men om binnen een week contact men mij op te nemen. Dat heeft uiteindelijk een maand geduurd. Dan kom je er via een internetpagina achter dat er toch mensen aangenomen zijn. Al met al geloof ik dus niet zo meer in mogelijkheden bij Hitachi. Een tweetal weken geleden belde de vrienden van Randstad mij op. Ze hadden mij  CV van het internet geplukt en wilde graag eens met mij praten. Zo gezegd zo gedaan. Ook mevrouw Tiffany beweerde met drie dagen iets te laten weten. Ik moet nog van d'r horen. Het is ongelooflijk hoe mensen hier hun afspraken niet nakomen. Maar goed zal de cultuur wel zijn. De zoektocht naar een baan is dus alles behalve succesvol. Op het werk hier vermaak ik mij redelijk. Ik heb besloten om er toch het beste van te maken. En met die instellingen kom ik gelukkig iets minder geirriteerd thuis. 

Het is zondag en vaderdag en Katie haar vader en Katie zitten thuis op mijn te wachten. Ik  moet dus even die kant op. Ik wens iedereen een goed weekeind en voor de vaders, prettige vaderdag!