De IJsselloop 10K 2011

Twee weken voor 19 april begon ik me toch langzaam zorgen te maken. Ik had nog niet echt veel getraind en de IJsselloop stond voor de deur. Ik besloot om toch maar eens te gaan kijken of ik dit wel aankon. Dus liep ik een keertje met Jorrit mee. We liepen een klein rondje van iets meer dan 3K. Dan ging best aardig, zeker in vergelijking met de shamrock shuffle. Maar dit was nog geen derde van de afstand die op mij te wachten zou staan op 19 april. De weken erna heb ik iets meer getraind en kwam ik eigenlijk tot de conclusie dat 10K weleens mijn dood zou kunnen gaan betekenen. Ik wist dat het maximaal aantal deelnemers bereikt was en dat ik waarschijnlijk niet kon wisselen naar de 5K. Dan maar op hoop van zegen. Na wat rekenwerk van Johan en ik  kwamen we op een aantal tijden uit. The best case tijd zou rond een uur en een kwartier liggen. Anderhalf uur zou ik acceptabel vinden en alles langer dan dat zou niet mogelijk zijn. Ik zou dan namelijk liever helemaal niet finishen.

36:48 mijn start nummer

De avond voor de wedstrijd vierde Matthias zijn verjaardag. Jorrit had een wijs besluit genomen, hij zou naar Apeldoorn bobben. Ik kon dus wel van een heerlijk biertje genieten. Je moet je voor zo'n wedstrijd natuurlijk wel even ontspannen. Rond twee uur kwamen we weer aan in Deventer. Nog twaalf uur voor de start... Mij leek het een goed idee om nog wat Kentucky spirit te drinken voor het slapen gaan. Jorrit schonk nog twee glaasjes Kentucky Bourbon in, daarna zijn we gaan slapen. 

Op de wedstrijddag moest ik eerst nog naar Bathmen om mijn frisse wedstrijdkleding op te halen. Daarna moest ik ook nog mijn start nummer gaan ophalen. Mijn startnummer was 3648. Bij het ophalen van mijn startnummer dacht er een vrijwilliger heel grappig te zijn door mij te vragen of ik in 36:48 zou finishen. Ik had medelijden met de man. Zijn ogen moesten namelijk wel heel slecht zijn. Mijn bier hamburger postuur lijkt mij nou geen aanwijzing voor een tijd van 36:48 maar goed hij dacht daar blijkbaar anders over. 

Jorrit voor de start

De werkgever van Jorrit, Van Klaveren HC, had zich ingeschreven met een bedrijfsteam. Ondanks dat ik geen strak sponsorshirtje had besloot ik mij toch maar aan te sluiten bij hun team. Na een uurtje gewacht te hebben besloten we richting de start te gaan. Voor mijn gevoel stond ik veel te ver vooraan. Ik zag het al gebeuren, al die fanatieke 50 plussers achter mij aan in de nauwe straten van Deventer. Mijn ouders stonden ook aan de kant om de laatste foto's van mij in leven te maken. Leuke herinneringen voor Katie. Mijn gevoel werd waarheid. Ik werd in het begin omringd door fanatieke lopers zowel jong als oud. Na zo'n 4,5 kilometer wist ik even niet  meer waar ik het moest zoeken. Maar met behulp van een andere loper ging ik er weer tegen aan. Op dat moment werd ik aan alle kanten voorbij gelopen. Met als dieptepunt een oude man, van ongeveer 65 jaar met een normale korte broek en overhemd die mij fluitend voorbij kwam op het moment dat ik naar zuurstof snakte. De laatste kilometers kon ik aanhaken bij een fitte vrouw van ongeveer 40. Ik had mijn strijdplan al uitgedokterd. Ik zou op de Brink, het stadsplein in Deventer, vlak voor de finish nog even aanzetten en haar voorbij gaan. Ook dat mocht niet baten. De vrouw zetten aan en ik was te druk met het zwaaien naar Jannes en Elvire. Eenmaal over de finish gekomen stond er water en sportdrank klaar. Mijn vader heeft daar nog wat foto's gemaakt waar goed op te zien is dat ik zo nog 10K kon lopen. Mijn tijd was 1:07. Ik was daar op dat moment redelijk tevreden mee. Achteraf bleek dat ik slechts 48 mensen achter mij had weten te houden, 1011 mensen gingen voor mij over de finish. Jorrit was zo'n 10 minuten sneller. Dit resulteerde in een plek in de top 600.

Na het nodige aan water gedronken te hebben besloot ik maar een biertje te bestellen. Ik wist niet dat bier zo verkeerd kon smaken. De helft van mijn glas heb ik maar aan Jannes gegeven. Het was een dag van afzien maar het was zeker een geslaagde dag.

Jorrit en ik aan de finish