In 2004 zat ik in mijn laatste jaar van de opleiding Internationale handel. In dit leerjaar waren we verplicht stage te lopen. Dit mocht zowel in het binnen als buitenland. Mijn vrienden, Sappie (Raymond) Skeurtuh (Jorrit) Sanna (Luca), Billy (Eelco) en ik hadden een duidelijke voorkeur voor het buitenland. We bezochten met veel enthousiasme de voorlichtingsavond. Op de voorlichtingsavond hield men een schitterend verhaal over stage lopen in Miami. Dat verhaal hoefde je geen twee keer te vertellen tegen vijf jongens van rond de twintig. Het besluit was snel genomen, wij gaan naar Amerika, naar Miami, naar de zon, de zee en een biertje scoren zou ook wel niet zo'n probleem zijn, ondanks dat we geen 21 waren. Weken gingen voorbij zonder dat wij ook maar iets mochten vernemen van het stagebureau en langzaam begonnen wij onze twijfels te krijgen. Er waren namelijk wel al een paar meiden uit een andere klas richting Miami gegaan... Zouden ze ons vergeten zijn. Nee dat waren ze niet maar het verhaal zon, zee en een biertje werd toch iets anders. Het werd, woestijn, groot gat en geen water, de Grand Canyon in Arizona. Dat was toch iets anders. Maar na kort overleg besloten we er toch maar voor te gaan. Papierwerk voor onze visa werd ingevuld en een week later konden we op school onze tickets ophalen.
Na drie vluchten kwamen we eindelijk om 10 uur s avonds aan bij het International Hostel in Flagstaff, Arizona. We waren met z'n vijven en de kamers boden slechts plaats voor vier personen. Sappie zou op een andere kamer als ons gaan slapen. De avond na onze aankomst gingen we eten en ik besloot een biertje te bestellen. Ja en als er een schaap over de dam is dan volgen er meer. Vijf biertjes dus. Toen werd ons naar een ID gevraagd. Die hadden we niet bij ons, dus geen bier.... Het eerste wat in me opkwam, nou dat kon nog weleens een bierloze tijd gaan worden hier in dat gat, dat was toch niet de bedoeling.
Een aantal dagen later vertrokken we vanuit Flagstaff met een busje naar de Grand Canyon. Daar aangekomen melden we ons bij Human resources, HR. Sappie, Skeurtuh en Sanna zouden in een huisje slapen, Billy en ik sliepen in Victorhall, het mannenhuis. De volgende dag moesten we ons melden voor een training. Sappie had een overheerlijk broodje s morgens gegeten en haakte af. Die voelde zich toch niet helemaal lekker. Na de training begonnen de dagen van het afzien. Elke dag werd het warmer en je kreeg steeds minder slaap door de verschrikkelijke koude nachten.
De Grand Caynon trekt mensen aan vanuit de hele wereld die er voor een zomer kwamen werken. Ik heb daar veel mensen leren kennen zo ook Laura uit Lexington, Kentucky. Zij was dat jaar geslaagd voor haar High school diploma en was naar de Grand Canyon getrokken voor de zomer. Zij was naast een goede vriendin ook onze tourguide geworden. Zij was namelijk samen met haar moeder naar de Grand Caynon toe gereden en had dus een auto tot haar beschikking.
Naast het werken ging iedereen uiteraard naar Vegas en L.A. Die twee steden lagen niet heel ver weg van de Grand Caynon. Daarnaast was je blij als je zo af en toe het park uit kon. Ik ben in die tijd samen met Sappie, Billy, Sanna en Laura naar Las Vegas geweest. Billy en Laura zijn later ook nog naar L.A. geweest. Ik had helaas niet zo heel veel vrije dagen en kon dus niet mee.
Billy en ik waren inmiddels verhuisd naar een van de huisjes. En niet zomaar een huisje. Wij hadden de party cabine betrokken, cabine 100N. Deze overgang bleek een waar succes. Het hoogte punt was het afscheidsfeest wat Billy en ik georganiseerd hadden. Rond elf uur stonden er zo'n 50 mensen in en om de cabine heen. Het feest werd echter verstoord door de komst van vijf politie auto's. Het liep allemaal goed af maar het feest was voorbij.
Na drie geweldige maanden kwam er een einde aan ons avontuur. Skeurtuh was na een maand al naar huis gegaan. Hij had last van zijn knie en kon niet meer werken. Op het moment dat je niet meer kunt werken wordt je verzocht het park te verlaten. Sappie en Sanna hadden een aantal weken eerder het park verlaten. Zij waren eerst nog naar L.A. geweest en zijn daarna huiswaarts gekeerd.
Billy en ik hadden onze tijd uitgezeten en vlogen eind augustus weer naar Nederland. Daar aangekomen begon ik de week erop aan een nieuwe opleiding. Zowel Sanna, Sappie, Skeurtuh en ik zouden de opleiding Commerciële economie aan de Saxion Hogeschool gaan volgen.
Mijn tijd in de Grand Caynon was in een woord geweldig. Ik heb er veel nieuwe mensen leren kennen en veel leuke verschillende avonturen mogen meemaken. Nu maar hopen dat we snel weer die kant op zouden kunnen gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten