Back in the States

Na een periode van zes weken in Nederland geweest te zijn ben ik op woensdag 11 mei weer terug gegaan naar good old Kentucky Ik was in Nederland om mijn K1 visum aanvraag af te ronden, maar helaas. Zoals je eerder hebt kunnen lezen ontving Katie op 13 april het bericht dat onze aanvraag was goedgekeurd. Op 21 april zijn de papier naar Amsterdam gestuurd. Ik heb meerdere malen contact met het consulaat opgenomen. Op maandag 9 mei heb ik de immigration unit opgebeld. De vrouw die werkzaam is op deze unit was net terug van een twee weken durende vakantie. Ze had ons dossier gezien maar kon mij verzekeren dat onze case niet voor 20 mei afgerond zou zijn. Ik moest namelijk nog een tweetal formulieren downloaden, invullen en opsturen. Daarna moet ik nog een medisch onderzoek laten afnemen en uiteindelijk het interview op het consulaat in Amsterdam. Dus na het telefoongesprek heb ik besloten om woensdag terug te gaan. Ik zal de papieren in Amerika invullen en opsturen naar Amsterdam. Op 10 juni zal ik dan hopelijk voor de laatste keer terugvliegen naar Nederland om de procedure af te ronden.

Op woensdag 11 juni stond ik om iets voor zessen alweer naar het bedje. Johan was net thuis gekomen na een avondje biertappen voor studenten. Na hem tot ziens gezegd te hebben ben ik richting het station gereden. Daar stonden mijn ouders op mij te wachten. Zij nemen dan altijd de auto weer mee naar huis. Na een rustig treinritje kwam ik rond kwart over acht aan op Schiphol. Na snel mijn koffer ingecheckt te hebben ben ik naar de Jungle sandwich bar geweest. Dit is de normale procedure als ik op Schiphol aankom. Na een broodje gezond ben ik richting paspoort controle gegaan. Niet veel later ging de gate open en konden we aan boord. De vlucht verliep redelijk tot goed. Ik zat voor het eerst sinds lange tijd in de middelste rij. Ze hadden dit keer wel aardige films onderweg, RED, the dilemma en The Fighter.

Eenmaal aangekomen op Chicago International Airport (ORD) moest ik nog door de douane heen. Ik had gerekend op een hele hoop vragen. Wanneer je vaak naar Amerika vliegt in een kort tijdbestek en lang in Amerika verblijft gaan de Amerikanen denken dat je er werkt en wellicht een keer niet meer teruggaat. Ik heb een goed reisverleden. Ik heb altijd keurig op tijd het land weer verlaten. Mr Ho had wel een aantal vragen over mijn reisverleden. Toen ik hem eenmaal vertelde dat ik in de laatste fase van mijn K1 visum zit was alles goed en kon ik verder.

In verband met het weer vertraagde mijn connection flight met een kwartier. Voor het eerst zou ik naar Lexington vliegen. Normaal gesproken vlieg ik naar Cincy en daar haalt Katie mij dan op. Cincy ligt een uur rijden ten noorden van Lexington. Vliegen naar Lexington is goedkoper en scheelt heel veel tijd. Aangekomen in Lexington stond Katie gelukkig al op mijn te wachten. Eenmaal thuis gekomen zijn we naar Marikka;s de bierstube geweest voor een biertje. Niet veel later lag ik gestrekt op bed. Volgende keer dan eindelijk op een K1 visum het land in........