Nadat Katie en ik een afscheidsfeest gegeven hadden in Nederland zijn wij op 28 oktober naar Amerika vertrokken. Daar aangekomen hebben we als eerst maar een goed bed gekocht. Ik heb een goed hard bed nodig voor mijn rug. Na mijn rug operatie ivm een hernia in 2009, heb ik last van mijn onderrug als ik op een te zacht bed lig. Nadat we een bed uitgezocht hadden moesten we natuurlijk nog dekens en lakens hebben. Dat was zo gebeurt. Jorrit zou de volgende dag, op 29 oktober, aankomen. Jorrit kwam veilig aan alleen zijn koffer niet. Er was iets niet goed gegaan en Jorrit en zijn koffer waren daar slachtoffer van geworden. Na een avondje bier drinken konden we de volgende dag zijn koffer ophalen.
Mijn afweer systeem is in het algemeen redelijk goed te noemen. Ik ben eens per jaar een weekje verkouden en daar blijft het vaak bij. Ik reken een flinke kater uiteraard niet mee. Jorrit, Katie en ik besloten op de avond voor Jorrit en ik naar Denver zouden vertrekken, een hamburger bij Witchells te gaan eten. Na het eten hadden we alle drie een biertje bestelt. Ik voelde me op dat moment al niet geweldig en ik besloot richting huis te gaan. Jorrit en Katie bleven met mijn biertje achter. Op de weg naar huis voelde ik mij heel erg misselijk en ik moest meerdere malen overgeven. Normaal lost dit een hoop op. Dit maal echter niet, ik bleef maar overgeven. De volgende dag voelde ik me redelijk oke, alleen ik was erg moe. Jorrit en ik zouden die dag naar Denver vertrekken. Jersey, een vriendin van ons die wij via Laura kende woonde daar sinds kort .We hadden de trip in twee dagen gesplitst. De eerste dag dertien uur en de twee dag zeven uur. Jorrit had een auto gehuurd en geluk gehad. Hij had een gloed nieuwe Ford Escape 2010 meegekregen. Deze auto rijdt zuiniger in vergelijking met bijvoorbeeld de Trailblazer die we in 2009 als huurauto meegekregen hadden.
Na dertien uur rijden kwamen we bij een truckerstop uit iets voorbij Salina, Kansas. Jorrit had er een motel geboekt waar we zouden gaan slapen. Maar eerst moesten we nog even een paar biertjes halen. Dat hoort natuurlijk wel bij een roadtrip. Helaas moesten we het doen met Bud Light, iets waarvan we in de loop der jaren wel van genezen waren. Aangekomen in het motel keek ik eens goed op de doos Budjes, en ja hoor daar stond het 3,2% alcohol. Niets is er zo dichtbij water als een Bud Light met 3,2% alcohol. We konden in ieder geval de volgende dag de weg niet kwijtraken.
Zo'n 50 miles voor Denver zagen we de Rockies liggen. Een prachtig gezicht, schitterende bergen waarvan de toppen bedekt waren met sneeuw. Het blijft leuk om in Amerika grote steden in te rijden. Je kijkt namelijk altijd uit op een schitterende skyline. Bij Jersey aangekomen zijn we niet veel later naar de kroeg gegaan. Daar hebben we wat van haar vrienden ontmoet, waarmee we een leuke avond beleeft hebben. Jorrit was de volgende ochtend vroeg wakker geworden. Hij had besloten mij te laten liggen en was erop uit getrokken. Toen hij terug kwam waren zowel Jorrit als Jersey en ik uitgerust. Die dag hebben we een tour gevolgd door de destillery van Denver, Stranahans. In de avond zijn we uiteraard weer uitgegaan. Een avond om niet te vergeten want, Jorrit en ik maakte onze karaoke debuut. Het door onze gekozen nummer was Wild Horses,dit vanwege de staat paardenstaat Kentucky.
De dag erna zijn we door de Rockies gereden en geeindigd met een wandeling door het gebied genaamd Red Rocks. Hier ligt ook het bekende Red Rocks amphitheatre. Dit schijnt naast een theatre ook een show-of plek te zijn. De lokale sporthelden lieten graag zien dat ze weer een jaar op water en brood geleefd hadden en in een geweldig tempo de tribune op en af konden rennen. Al met al vond ik het gebied in en om Denver schitterend. De dag erna zijn we weer huiswaarts, weer een tocht van twee dagen. Na twee dagen was ik weer veilig en heelhuids thuis bij Katie aangekomen. Die daar erg blij mee was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten