Eindelijk....kerst en oud&nieuw

Mijn laatste post dateert alweer van het vorige jaar. Gisteren kreeg ik nog een reactie of ik gestopt ben met het schrijven van posts. Nee ik ben niet gestopt, maar ik ben wel redelijk druk geweest op het werk. Mijn computer is zo goed als overleden en ook Katie haar Macbook functioneert niet helemaal meer zoals het moet. 

In mijn vorige post schreef ik dat mijn vriend Jorrit en zijn vriendin. Marjolein, op kerstdag in zouden vliegen, en dat is ook gebeurt! Katie en ik zijn rond vier uur uit Paris KY vertrokken en waren rond vijven thuis. Thuis aangekomen hebben we de kerstcadeaus (o.a. een nieuwe messenset) vanuit de auto naar binnen gebracht en hebben we de laatste dingetjes in orde gemaakt.

Iets voor negen uur zijn we thuis vetrokken om naar het vliegveld van Lexington te rijden. Aangekomen op het vliegveld had ik al een vermoeden dat Jorrit en Marjolein al geland waren. Ik had hun vlucht namelijk gevolgd via mijn telefoon. Ze stonden inderdaad bij de uitgang al te wachten. Na even goeie dag gezegd te hebben zijn we richting huis gegaan. Thuis aangekomen hebben we gelijk wat biertjes geopend en zijn we begonnen met bijpraten. Marjolein en Katie hadden elkaar nog niet eerder in levende lijven ontmoet, maar het klikte goed. Iets later dan gepland zijn we allemaal naar bed gegaan. Katie moest de volgende dag op de kinderen passen en ik moest eigelijk werken. Ik voelde mij alles behalve fris en fruitig. Ik ben dus een dagje thuis gebleven. Jorrit heeft onze auto geleend en is samen met Marjolein naar de mall gegaan. De mall is leuk als je hier op bezoek bent, als je hier woont probeer je het liever zoveel mogelijk te ontwijken. Het is vaak namelijk erg druk, iets waar ik niet zo van hou! 's Avonds zijn we naar een leuk eettentje geweest, genaamd Charlie Brown. Ik voelde me nog steeds niet helemaal top dus ik heb het bij wat water gehouden en ik was daardoor natuurlijk de BOB. Vanuit CB zijn we door gereden naar Southern Lights. Dit is een soort kerst lichtshow in het Kentucky Horsepark. Uiteraard hoef je hier de auto niet vooruit. Je kunt gewoon in je auto blijven zitten en dan rijd je langs allerlei leuke lichtattracties. Thuis aangekomen zijn Jorrit Marjo en ik nog even naar Marrika's de bierstube geweest. Daar hebben wat gedard en uiteraard een paar biertjes gedronken. Dinsdag kon Jorrit zijn huurauto ophalen. Normaal heeft hij altijd een redelijk formaat. Dit keer hebben ze hem echter gegeven wat hij besteld had, een economie class. Hij kwam thuis met een FIAT 500. Een hele leuke auto in Nederland maar hier in Amerika is hij wat aan de kleine kant. Je moet nagaan dat een Ford F150 of een Dodge Ram1500 (beide pickup trucks) zeker twee keer zo groot zijn. Bij een stoplicht kwam ik erachter, zittend in de passagier stoel, dat mijn hoofd op dezelfde hoogte zat als de bullbarr van een pickup die naast ons stond. Ik denk dat wanneer je van de zijkant geraakt wordt door zo'n pickup je het niet na verteld! Veiligheid heeft hier geen prioriteit! 's Avonds hebben we een soort van tweede kerstdag gevierd. Katie en ik hebben samen gekookt. Mijn afdeling bevond zich buiten. Ik heb achter the grill gestaan met Jorrit. Katie heeft in de keuken haar werk gedaan. Na het eten hebben we cadeautjes uitgepakt! Katie en ik hebben Jorrit en Marjolein een UK shirt gegeven voor woensdag avond aan te trekken naar de wedstrijd. 

Woensdag avond was het dan zover. College basketball is heel belangrijk in Kentucky. De universiteit in Lexington (UK) heeft ook een team genaamd de Kentucky Wildcats. Men heeft meerdere SEC (south eastern conference) titels gewonen en ook in het NCAA is men vaak succesvol geweest. Vorig jaar wist men tot de halve finales (final four) te komen. Helaas heeft men deze wedstrijd toen niet gewonnen. Het stadion van de Wilcats is vernoemd naar een succesvolle coach uit het verleden, Adolf Rupp en is genaamd Rupp Arena. Ik persoonlijk vind het nogal apart dat het stadion naar deze coach vernoemd is, gezien het feit dat meneer Rupp alleen blanke spelers in zijn team had. En dat was niet omdat dat de beste spelers waren. Seizoenskaarten voor de Wildcats zijn verschrikkelijk duur en worden vaak in upper class families (blue bloods) gerouleerd. Het is dus vrijwel onmogelijk om seizoenskaartjes te krijgen. Normale kaartjes worden verkocht aan studenten van UK. Tijdens kerst zijn de meeste studenten echter thuis bij hun ouders die vaak niet in Lexington wonen. Om toch Rupp arena haar 23.500 stoeltje te vullen gaan de kaartjes in de verkoop voor het gewone volk, zoals ik. Ik had drie kaartjes gekocht, Katie wilde namelijk niet mee. Die heeft niet zoveel met sport. Kentucky zou tegen Lamar uit Texas spelen, een team wat geen ranking heeft. Iets over zeven uur heeft Katie ons afgezet in  de beurt van het stadion zodat we eerst nog even een biertje konden drinken. Wedstrijden in de SEC zijn namelijk alcohol vrij. Aangekomen in het stadion kwamen we er achter dat onze stoeltjes helemaal boven in waren. De bovenste rij is AA en dan wordt het BB etc. Wij hadden HH, dus vrijwel helemaal bovenin. Hieronder een foto van het uitzicht. 

Verder zit je op een bankje en zit iedereen redelijk dicht op elkaar. Jorrit en Marjolein konden niet helemaal wennen aan het aantal time outs die er in basketball zijn. Al met al liep Kentucky over Lamar heen en was het een goeie oefenpot voor de belangrijke wedstrijd op oudjaarsdag tegen rivaal Louisville. 

De dagen erna hebben Jorrit en Marjolein met name zich zelf vermaakt omdat Katie en ik gewoon moesten werken. Met oud en nieuw hebben Jorrit en ik oliebollen gemaakt. Jorrit had een mix uit Nederland meegenomen zodat het allemaal niet te moeilijk was. Katie haar moeder had voor een kerst een deep fryer gekregen die nu mooi van pas kwam. Het zonnetje scheen waardoor we de deep fryer buiten konden zetten.

Het ruikt namelijk behoorlijk en de lucht blijft ook een redelijk tijd in de lucht hangen. Met een ijsschep hebben we het beslag uit de kom geschept om zo een bol te creëren. Dat ging met wisselend succes, maar de oliebollen zal waren erg lekker. Katie kwam daarna met het idee een Oreo koekje in de deep fryer te stoppen. Dat was niet zo'n succes! 

 ' s Avonds zijn we naar Cosmic Carleys geweest. Het was daar erg gezellig en rond drie uur waren we allemaal weer veilig thuis. Ik ben gelijk naar bed gegaan. Jorrit en Katie hebben volgens mij nog een biertje genomen. Op nieuwjaarsdag hebben we allemaal op de bank gehangen en film gekeken. Katie en ik zijn s avonds nog even naar haar moeder geweest om daar een hapje mee te eten.

Jorrit en Marjolein vertrokken op 2 januari richt Washington DC, waar ze bij Laura haar tante Marie konden verblijven. Het was juist die dag dat het weer niet heel goed was op de route van Lexington naar DC en daar zijn ze achter gekomen. Na een band te hebben moet wisselen zijn ze door meerdere sneeuwstormen gereden. Jorrit vertelde mij na aankomst dat ze de nodige auto's van de weg hebben zien glijden en dat ze soms niet harder konden rijden dan zo'n 10 mph. Gelukkig zijn ze veilig aangekomen. Op 5 januari zijn ze weer veilig in Lexington aangekomen. Bij aankomst kwam Jorrit er achter dat zijn paspoort nog in DC lag. Marie kon  nog net voor sluiten bij the Fedex store terecht om zijn paspoort met overnight service naar Lexington te sturen. En dan allemaal voor $7,-.

Vrijdag zijn we met z'n vieren naar Louisville vertrokken om Laura en haar vriend Russel te bezoeken. We hebben daar eerst even gepoold en daarna hebben we gebowld. Het bowlen ging erg lekker. We hadden twee banen gehuurd zodat je niet eeuwig hoeft te wachten tot je weer aan de beurt bent. Bij Laura thuis aangekomen hebben we nog een biertje gedronken en daarna zijn we allemaal gaan slapen.  

Op zondag zijn we naar de schaatsbaan in het centrum geweest. De zon scheen dus het was ideaal weer om de ijzers onder te binden. Voor $ 10 kun je schaatsen huren en het ijs op. Jorrit had al een tijdje niet meer geschaatst dus die moest er weer even in komen. Ondanks wat geklungel wist hij zich toch overeind te houden. Katie is geen schaats liefhebber dus die keek toe vanaf de kant. Na dat even vol gehouden te hebben wilde ze graag naar een bar in die een straat verder zat. Marjolein had het ook wel gezien op het ijs en ging met Katie mee. Helaas was de bar waar ze heen wilde gesloten. Niet veel later moest ik dus ook de schaatsen uitdoen want we gingen naar een bar dicht bij ons huis. Daar hebben een gezellige middag door gebracht met de nodige versnaperingen. 

Maandag moest Katie alweer terug naar school. Jorrit en Marjolein hebben die dag nog maar even in the Mall gespendeerd. Dinsdag ben ik nog samen met Jorrit en Marjolein naar het centrum geweest om te lunchen bij Alfa Alfa, wat erg geslaagd was. Woensdag was het dan alweer zover. Jorrit en Marjolein zouden rond vier uur vanuit Lexington, via Detroit, weer richting Nederland vertrekken. Ik heb een hele twee en een halve week gehad en ik was daar denk ik ook wel aan toe. Ik hoop dat Marjolein en Jorrit het ook naar hun zin gehad hebben en hopelijk tot snel!