Auto, Taylor Swift en verven

Ik heb op dit moment twee concepten klaarstaan in mijn berichten afdeling. Ze zijn niet afgemaakt en gestart in een vlaag van frustraties. Nu, iets meer als een week later, ben ik een beetje afgekoeld en ga ik het opnieuw proberen. 

Waar begon de ellende. Precies twee weken geleden was het de vrijdag waarop we de auto's op verschillende namen zouden gaan zetten. Eryn zou de auto waarmee zij al jaren rijd op haar naam krijgen en wij zouden haar oude auto op onze naam krijgen. Zou dat niet gebeuren dan zou zij de auto waarin zij rijd terug aan haar moeder geven en dan zou zij haar oude auto, waarin ik rijd, terug krijgen. Ik was nog even bang dat mevrouw haar hersenpan zou gaan werken en zij zo slim zou zijn haar huidige auto terug te geven en de auto te nemen waarin ik rijd. Deze verkeerd namelijk in een betere staat, is helemaal schoon en verbruik veel minder brandstof. Maar gelukkig bleef mij dit bespaard. Maar goed, twee weken geleden op vrijdag kwam mevrouw zoals altijd met een hoop lawaai binnenstormen, plofte in een stoel achter een computer en surfde met veel haast naar haar facebook pagina. Ja ja over prioriteiten gesproken! Haar auto heeft ook stoelen in de kofferruimte. Deze stonden echter op het werk. Ik werd vriendelijk door mijn schoonmoeder verzocht deze in mevrouw d'r auto te plaatsen. Nou ja dat moet dan maar. Wat bleek er was geen ruimte voor want er lag allemaal bende in haar auto, zoals altijd. Of ik die spullen dan maar uit haar auto wilde halen en in mijn auto wilde laden zodat ik ze naar Goodwill kon brengen. Ik moest even tot 100 tellen. Dit is toch niet normaal. Als je als ouders je kind niet onder controle hebt dan hoef ik daar niet het slachtoffer van te zijn. Maar goed tegen mijn zin in haalde ik de bende uit haar auto en zetten de extra stoelen erin. Maar goed daarna hebben moeder en dochter de boel in orde gemaakt. Katie had inmiddels een verzekering geregeld en de bezitting belasting betaald tot april. Het heeft maar 11 maanden geduurd maar dan is het ook bijna helemaal rond. Uiteraard had Eryn weer ergens een probleem mee. Maar dat is volgens mij nu ook allemaal opgelost. Mevrouw meende dat dit alles een uitnodiging was voor haar om s avonds onaangekondigd langs te komen. Ik zat net met Jorrit te facetimen dus heb vrijwel niks tegen mevrouw gezegd. Mevrouw kwam haar gitaar ophalen. Toen ze die gevonden had nam ze hem niet mee maar vroeg ze of ik hem mee naar het werk wilde nemen. Uhhh nee! Daarna ging ze gelukkig weer weg en komt ze hopelijk niet snel weer terug. 

De dinsdag erna zouden Katie, twee vriendinnen en ik naar Louisville gaan Zij zouden naar een concert van Taylor Swift gaan. Ik zou naar Laura en Russel gaan want die wonen in Louisville en die had ik al een tijdje niet meer gezien. De bedoeling was dat ik hun daar zou afzetten en dan met Laura en Russel uiteten zou gaan. Wat we erna zouden gaan doen wisten we nog niet. Ik had meerdere malen de dames verzocht hierover na te denken, maar ja wie ben ik. De dames meende alle regels in de auto te kunnen breken, tot grote frustratie van mij. We waren Lexington nog niet uit of de auto rook na een ouwe donkere kroeg in de Jordaan. Eenmaal in Louisville aangekomen en de dames eruit te hebben gegooid, was ik er helemaal klaar mee. Ik was absoluut niet van plan daarna met dat tuig (minus mijn vrouw) op stap te gaan, laat staan ze op te halen. Taxi's zat in Louisville. Na heerlijk gegeten te hebben belde Katie op. Ze vertelde dat het leuk was en vroeg of wij al wisten wat wij zouden gaan doen na het eten. Ik vertelde haar dat wij thuis bij Laura wat zouden gaan drinken. Russel had de hele dag hard gewerkt en de alcohol sloeg hard bij hem in. Wat erna allemaal gebeurde laat ik maar even voor wat het is. Het resultaat was dat Katie een hotel had opgezocht voor $250 per nacht. De twee tokkies waren straal bezopen in het centrum van Louisville en belanden uren na Katie ook in het hotel. De volgende ochtend heb ik ze maar op gehaald. Toen bleek een van de twee dames haar telefoon kwijt te zijn. Kan je daar weer op wachten. Daarna meende een van dames dat alles mijn schuld was, want ik zou hun komen halen. Op dat moment voelde ik dat het tijd was om de snotneus eens goed te vertellen hoe het in elkaar zat. Daar kon ze niet heel goed tegen. Deze dame hoef ik voorlopig dus ook echt niet over de vloer te hebben. Deze snotneus heeft een duidelijk gebrek aan opvoeding. Ik heb er denk ik genoeg over gezegd. 

Uiteraard heb ik dat weekeind al mijn frustraties eruit geverfd. Ik heb de studeerkamer nu bijna af. Dit was de laatste keer dat ik de kleur blauw van Katie mocht gebruiken. Ik vind het persoonlijk een mooie kleur blauw die ik best in bijvoorbeeld de keuken had willen gebruiken. Maar dat gaat helaas niet door. 

Ik vind en heb ook het gevoel dat ik steeds beter word in het verven. Ik begin er stiekem een beetje plezier in te krijgen. Ik weet echter zeker dat ik niet zal rouwe op de dag dat ik mijn kwast voor de laatste keer in de verf dip. Dit weekeind wordt er uiteraard nog meer geverfd. Ik denk dat ik de overloop doe dit weekeind of dat ik met de woonkamer en keuken ga beginnen. Het probleem met het laatst genoemde is dat er druk achterzit. Ik kan namelijk niet mijn verf spullen in de woonkamer laten liggen. Maar wellicht dat ik twee muren helemaal afverf. Dit zijn de twee muren waar de tv, DVR en nog wat elektronica staat. Dus twee coats, de plinten en de randjes allemaal in een dag. Daarna kan alles weer terug op zijn plaats. Ik ga er vandaag nog maar even over nadenken en dan horen en zien jullie wel wat ik besloten heb. Alvast een goed weekeind!