Update: Chicago en verhuizen

Nou daar gaan we dan. Na een tijdje niets meer geschreven te hebben is er nieuws te melden. Waarom duurde het zolang; ik ben vooral druk geweest met werken en verhuizen.  

Toen ik in januari bij mijn nieuwe werkgever begon wisten Katie en ik dat ik redelijk vaak van huis zou zijn. Katie vond dat oke maar wilde wel graag ergens gaan wonen waar zij zich wat veiliger voelde. Na een speurtocht van een paar weken hebben midden maart een keuze gemaakt. Het werd een appartement met slechts een slaapkamer. We hebben nog naar appartmenten met twee slaapkamers gekeken maar dat liep mbt de prijs toch wel aardig op. Ik zelf vond het appartment wat aan de kleine kant maar Katie vond het helemaal geweldig. De week voor we zouden gaan verhuizen moest ik naar Winston Salem NC voor het werk. Ik had daar een training die van maandag tot donderdag zou duren. Omdat Winston Salem slechts zes uur rijden is beslot ik maar te rijden in plaats van vliegen en dan een auto huren. Op zondag vertrok ik rond twaalf uur en kwam ik iets over zessen in Winston Salem aan. Ik zou die week getraint worden samen met een collega uit Canada en een uit Amerika. Naast ons hotel was een Hooters gevestigd, die hebben we die zondag avond dan ook maar gelijk bezocht. Echt veel bijzonders was het niet, maar het was op loopafstand. Maandag ochtend begon de training. Al snel bleek het toch allemaal iets anders te zijn dan ik verwacht had. Het ging met name over de basis mbt it infrastructuur. Ik had verwacht dat het meer gericht was op de product lijnen. De meeste trainings klassen werd gedaan middels webinars. Op dinsdag kregen we te horen dat we een presentatie moest doen op woensdag. Dinsdag avond was dus even stressen. Dat bleek nergens voor nodig want op woensdag werd de presentatie gewoon naar donderdag verplaats. Ik was op woensdag helemaal gebroken. De hele dag luisteren en naar een scherm teuren zuigde de energie uit mijn lijf. Het was verder erg onduidelijk hoe en wat mbt de presentatie. Ik had besloten gewoon een presentatie te geven over een productlijn. Dat vond de andere heren wel een goed idee en volgende dat. Achteraf bleek dat niet helemaal de bedoeling te zijn maar gaf men toe ons niet goed geinformeerd te hebben. Donderdag avond hebben we Hooters weer onveilig gemaakt en vrijdag ochtend rond negen uur vertrok ik uit Winston Salem om terug naar Lexington te rijden. Daar aangekomen trof ik een zieke Katie aan. Mevrouw had gordelroos in haar gelaat. Niet een heel fraai gezicht. Ze was woensdag en donderdag naar de doctor geweest en die had haar medicijnen voor geschreven. Verhuizen ging dat weekeind niet door. De week  erop ging het allemaal wat beter en we besloten op vrijdag avond te gaan verhuizen. Ik was die middag rond een uur thuis zodat ik een Uhaul op kon halen. Wij hebben niet heel veel spullen dus het verhuizen was in een paar uurtjes gedaan. Om de bank uit het huis te krijgen moesten we een raam eruit halen. Dit ging niet heel eenvoudig maar uiteindelijk lukte het wel. De bank wilde ook niet erg makkelijk het nieuwe appartement in. Toen die eenmaal binnen was bleek al snel dat de bank veel te groot was. Ik hou niet van verandering en ook dit keer was ik in een slechte bui voor een paar dagen. Inmiddels ben ik iets meer gewend aan onze nieuwe woonplaats en is mijn humeur ook wat verbeterd. Ik vind het complex best aardig maar ik vind het appartement nog steeds te klein en te duur voor wat je krijgt. Ik ben blij als we volgend jaar weer mogen verhuizen.

Op het werk gaat alles goed. Ik heb het erg naar mijn zin en krijg steeds meer verantwoordelijkheden. Vorige week dinsdag kreeg ik een belletje van een kluizen bouwer uit Chicago. Men had wat problemen met onze sloten die zij monteren op de kluizen die naar Wendy’s de hamburger tent gaan. Op woensdag zou iemand van Wendy’s bij hun op bezoek komen. Of daarom maar even langs wilde komen. Na even overlegt te hebben met mijn manager besloten we dat het wel een goed idee zou zijn om die kant op te gaan. Ik kon of die avond vertrekken of woensdag rond elf uur. Dan zou ik daar rond een uur zijn. Dat lijk mij wel een goed idee. Woensdag rond negen uur s morgens liep het vliegveld van Lexington binnen. Daar werd mij al gelijk verteld dat we vertraagd waren. Ik dacht ow ja daar gaan we weer. Ik had namelijk een ticket met United geboekt want die vliegen direct naar O hare. Bij de gate aangekomen bleek dat de avond ervoor allen vluchten naar Chicago al gecanceled waren. Na drie uur vertraging zat ik eindelijk in het vliegtuig. Net op tijd om nog op tijd in Chicago aan te komen om de meeting bij te wonen. Helaas werd er voordat we de lucht in gingen al melding gemaakt dat we niet eerder als drie uur zouden opstijgen. Dat was super nieuws, want dat zou eigelijk betekenen dat ik voor niets die kant op zou gaan. Rond kwart over drie lokale tijd kwam ik in Chicago aan. Ik dacht even snel de huurauto op te halen. Dat werkt op O Hare helaas iets anders. Daar moet je namelijk de bus pakken om bij de auto verhuur bedrijven uit te komen. Ik had het op dat moment eigelijk al helemaal gehad. Maar goed om half vijf kwam ik dan toch bij het bedrijf aan waar ik moest wezen. Na een goeie anderhalf uur stond ik weer buiten. De meeting was goed verlopen en men stelde het heel erg op prijs dat ik er toch was. Eenmaal op het vliegveld aangekomen bleek mijn vlucht naar huis geannuleerd te zijn. Dat had ik wel verwacht. Ik had helemaal niets bij me behalve mijn computer en telefoon. Snel een hotel geboekt 7 mile van het vliegveld vandaan. Alle andere hotels waren namelijk vol. Bij het hotel aangekomen heb ik wat biertje gedronken en wat gegeten. Ik moest mijn lenzen in water doen, want ik had geen vloeistof bij me en ook mijn bril had ik maar thuis gelaten. De volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Mijn lenzen deden de eerste vijf minuten goed zeer. Na een gratis ontbijten ben ik richting het vliegveld gegaan. Daar heb ik eerst wat gewerkt tot ik om twaalf uur het bericht kreeg dat mijn vlucht die om vier uur s middags gepland stond geannuleerd was. Toen heb ik United gebeld. Die konden niets anders doen dan een vlucht reserveren voor de volgende dag. Ik ben toen naar de gate gelopen waar de vlucht naar Lexington om 1:15 zou vertrekken. Daar heb ik mezelf op de standby lijst gezet. Na drie vertraging begon het boarden. Ik wist dat het er om zou spannen, er was namelijk een plaatsje beschikbaar. En die was gelukkig voor mij. Ik was de allerlaatste die mee kon. Rond zes uur was ik weer in Lexington. Ik ben gelijk met Katie naar de kroeg gegaan voor een lekker koud biertje. Al met al was het wel weer een ervaring en viel het eigelijk allemaal best wel mee.

Afgelopen weekeind hebben we het oude huis een beetje opgeruimd en zijn we met Katie haar vader plus aanhang gaan lunchen. Deze week staat er verder niet veel op het programma. Eind april ga ik naar Florida voor een paar dagen. Daar ga ik een beurs bezoeken. Ik ben nog nooit in Florida geweest maar ik verwacht niet heel veel van Florida te zien de paar dagen dat ik daar ben. Ik zal wel mijn best gaan doen wat vaker wat te schrijven maar ik kan niets beloven!

 

Hieronder een paar foto's die ik heb van onze nieuwe woonplaats