Het medische onderzoek

Vrijdag 15 juli was het dan zover, de dag waarom ik medisch gekeurd zou worden voor mijn visum. Je moet je hiervoor melden bij de praktijk van Dr. Schulte en bij de Jan van Goyen kliniek voor een x-ray van de borstkast beide op steen worp afstand van het Amerikaanse consulaat. De medische keuring bestaat uit het afnemen van bloed, wat op syfylis getest wordt, het opmeten van je bloeddruk, hartslag, lengte en gewicht. Daarnaast wordt er gecontroleerd of alles op de goeie plaats zit en worden je vaccinaties bekeken. Dit laatste was het gene wat voor wat onduidelijkheid zorgde. Ik had een lijst van het consulaat ontvangen waarop de benodigde vaccinaties stonden. Deze lijst had ik naast mijn vaccinatieboekje gelegd. Ik miste zes vaccinaties. De prijs per vaccinatie ligt tussen de 35 en 100 euro. Dit zou dus 600 euro kunnen kosten. Het onderzoek zelf kost 145 euro en de x-ray van de borstkast kost 50 euro. Al met al een mogelijke kostenpost van 800 euro. Maar ja je hebt geen keuze.

Ik had Jorrit gevraagd mee te gaan. Ik neem aan dat je je namelijk niet geweldig voelt na zes vaccinaties. Ik had besloten om met de auto te gaan daar waar ik geen liefhebber van de trein ben. Als het gaat zoals het moet dan is de trein ideaal, maar elke keer als ik met de trein ga dan gaat er iets fout. S morgens vertrokken we rond negen uur, ik moest om elf uur bij doctor Schulte zijn. Dus ik had nog wat ruimte voor wat tegenslag. Dit bleef gelukkig uit dus waren we ruim op tijd. Nu wist ik niet of je parkeergeld moest betalen. Na enig speurwerk vonden we een betaalautomaat maar die was kapot. Het display deed het niet. Dus dan wordt betalen toch lastig. 

Na een tiental minuten kwam de doctor de wachtkamer in om mij op te halen. Hij zou eerst bloed afnemen. Aangezien ik geen naaldenangst heb was dat zo gebeurt. De vrouw van de recepetie had meegekregen dat we geen parkeergeld betaald hadden. Zij adviseerde ons dit toch maar te doen. Dus Jorrit op pad gestuurd met een aantal pasjes. Maar ja zonder code wordt dat niks. Dus Jorrit had zijn eigen pinpas maar gebruikt. Ik kon dit afbetalen door hem op een goulashkroket te trakteren... 

De praktijk van Dr. Schulte.

Nadat bloed was afgenomen mocht ik weer plaats nemen in de wachtkamer. Na enkele minuten mocht ik weer na binnen komen voor het vervolg. Hartslag en bloeddruk waren zoals het wezen moet. Ook de longen klonken goed. Daarna moest ik even op de weegschaal gaan staan. Ja ik ben ook iets wat zwaar en dat kreeg ik dan ook te horen. Ik heb ook weinig meer gelopen de laatste tijd, beter gezegd niet gelopen. Ik heb me voorgenomen om weer te gaan sporten als ik in Amerika ben. Ik zal in oktober nog een vijf km gaan lopen. Dus ik ben er wel mee bezig. In 2008 ben ik naar China geweest voor mijn werk. Bij terugkomst in Nederland kon ik steeds slechter lopen. Mijn enkels deed heel veel pijn. Na een week kon ik bijna niet meer uit bed komen en alleen op mijn tenen lopen. De doctor constateerde ontstoken enkels. Na wat nader onderzoek bleek dat ik de ziekte sarciodosis hebt. Een van de kwalen die je dan hebt, zijn kleine littekens in je longen. Deze ontstaan door spontane ontstekingen. Ik heb Dr. Schulte hiervan op de hoogte gesteld. Dit omdat er later nog een x-ray van mijn borstkast gemaakt zou worden. Na een aantal vragen en een extra DKTP prik mocht ik 180 euro afrekenen. 

Vanaf Dr Schulte vervolgende Jorrit en ik onze weg naar de Jan van Goyen kliniek. Het was een beetje onduidelijk waar we moest zijn. Dus bij binnenkomst hebben we dit maar even gevraagd. Gang uit links, dan met de trap omhoog en dan rechts. Zover kwamen we niet want ik werd boven aan de trap opgewacht door de vrouw van de rontgenafdeling. Ik vroeg of ik nog een iets moest meenemen zoals bijvoorbeeld een paspoort. Nee zei de vrouw alleen geld. Ik dacht ow ja dat is waar ook. Overal waar je komt kun je gelijk even aftikken. Ik vertelde de vrouw over mijn sarciodosis en ze zou een extra x-ray van de zijkant maken. Ook zou ze de de in 2009 gemaakte MRI scan bij het ziekenhuis in Almelo opvragen. 

Na tien minuten stond we weer buiten en reden we terug na het oosten. Al met al een dure dag maar wel weer een stapje dichterbij het visum!