Hier ben ik weer....

Het laatste bericht dateert inmiddels weer van bijna twee maanden geleden. Ik ben inmiddels jarig geweest en druk geweest onze kerstvakantie te plannen. Daarnaast ben ik op het werk heel erg druk en ben ik ook druk opzoek naar ander werk. De kerstmaanden zijn de maanden waarin in de retail business het geld verdient moet worden. Blackfriday is een dag waarop een hoop verkocht kan worden, mits je het goed aanpakt.

James en ik zijn in het begin van november begonnen met praten over blackfriday. Wij hadden onze ideeen wel redelijk klaar maar de rest, incl ome Bob, hadden er allemaal toch niet echt over nagedacht. Op dat moment druk je je eigen ideeen er gewoon doorheen. Dat hebben we dan ook gedaan. Ik zal niet te veel in details treden maar we hebben drie dagen nodig gehad om alles de deur uit te krijgen. Dag record, maand record alles werd verbroken. Iets waarop we best trost zijn. Al is het jammer dat je hier nooit echt voor bedankt wordt. Nee ze weten hier niet hoe je het personeel moet motiveren. Een van de redenen waarom ik hier ook echt na kerst niet meer wil werken. Ik denk dat ik nog nooit ergens met zoveel tegenzin (op sommige dagen) heb gewerkt. Al verkopen we morgen elke gitaar die we hebben, voor twee keer de normale prijs, dan nog is het niet goed genoeg. Daarnaast lijkt het wel of je hier gestraft wordt als je wilt werken. We zitten inmiddels op het punt waar we meer verkopen dan en de retail winkel en de online winkel samen. Dit betekent nog steeds dat wij het meeste werk moeten verrichten. Maar goed dat zal nooit veranderen en dan wordt het tijd om weer opzoek te gaan naar wat anders. Ik ben drie weken geleden weer begonnen met het zoeken van een nieuwe baan. Twee dagen later had ik een interview staan bij Kaba Mas, een slotenboer gevestigd in Lexington, voor een baan als sales manager. De omschrijving van de baan was erg beknopt, slechts vier zinnetjes. Maar goed het leek me wel wat dus op zondagavond mijn huiswerk gedaan en maandagochtend met frisse moed die kant op. Ik had een gesprek met een rustige man rond die veertig. Absoluut geen snelle verkoopjongen. Nu bleek al vrij snel dat het meer om accountmanagement gaat en het zoeken van nieuwe grote accounts. Dus niet de hele dag Jan en alleman opbellen om afspraken te maken. Iets wat mij absoluut niet aanspreekt. Het gesprek liep erg goed. Ik had zelf een soort presentatie gemaakt om beter uit te leggen wat ik het verleden gedaan heb. Dit had ik nog niet eerder gedaan en ik kreeg daar ook een complement voor. De man vertelde mij dat er 150 reacties waren geweest en dat hij er daarvan vier uitgekozen had, waaronder ik dus. Als ik de baan zou krijgen zou ik samen met hem verantwoordelijk worden voor Amerika en Canada. Daarnaast is er een andere salesmanager die de rest van de wereld verantwoord. Dat lijkt erg veel maar dat valt wel mee omdat men in de meeste landen een verkoopkantoor heeft. Na een uurtje stond ik weer buiten met een heel goed gevoel. De beste man gaat vandaag of morgen richting Canada voor een week en wanneer hij terug komt laat hij weten hoe of wat. Ik ben erg enthousiast maar probeer het enthousiasme toch een beetje te temmen om niet te teleurgesteld te zijn als ik de baan niet krijg.

Qua vakantie is het meeste geregeld, ik moet nog een hotel boeken. Katie weet inmiddels dat we naar Rome gaan, wat een verrassing had moeten zijn. Haar moeder begon over Rome te praten tegen mij tijdens het thanksgiving dinner, in de veronderstelling dat Katie in een andere kamer was. Helaas, ze stond achter ons. Ze heeft alleen mij verteld dat ze het weet, zodat haar moeder zich niet schuldig kan voelen, ach ja kan gebeuren. Gelukkig schiet het wachten aardig op. Binnen een maand zitten we in het vliegtuig naar Amsterdam en kan de welverdiende vakantie beginnen. Maar voor die tijd moet er nog even hard gewerkt worden om iedereen van een gitaartje te voorzien.

Ik zal proberen nog een stukje te schrijven voor we vertrekken, maar ik beloof niets.